010. Królu niebios!.txt

10. Królu niebios!

[V1]
 Królu niebios! Któż imienia Twego zgłębi treść? 
 Któż tak cudne światów gmachy Tobie pomógł wznieść? 
 Tylko w łaski Twej osłonie życie wiedziem swe, 
 światy wstały, światy runą na skinienie Twe.

[V2]
 O, nasz Panie ukochany! Któż Cię pojmie, któż? 
 Zginął w głębiach wód potopu świat on pierwszy już; 
 kiedyś jeszcze raz poruszysz starej ziemi grunt, 
 zgładzi wszystkich bezbożników Twój straszliwy sąd.

[V3]
 Królu chwały! Choć tak wielka jest Twej ręki moc, 
 jednak hańbę przecierpiałeś, zszedłeś w śmierci noc; 
 świat ten prześladuje Ciebie w dziatkach Twych i dziś, 
 wszystko masz, a miejsca w świecie próżno szukałbyś.

[V4]
 O, nasz Królu wywyższony! Twoiśmy po grób; 
 wszyscy serca przynosimy do Twych świętych stóp. 
 Tobie żyć, umierać z Tobą, cudny to nasz dział, 
 potem w niebie z Tobą władać w blasku wiecznych chwał!